Πέντε χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από την απώλεια του οπαδικού μας πατέρα Νίκου Κουκ.
Η ανάρτηση του Super 3:
16/8/2019 – 16/8/2024
“Απ’ όλους όσοι μας λείπουν, μένουν κάτι λίγες φωτογραφίες, φέτες ζωής που καταψύχονται τη στιγμή του κλικ, ενώ η ζωή συνεχίζεται, η ίδια ζωή που μας μάζευε όλους στον κήπο του σπιτιού, δίπλα στην ψησταριά, με την αυλόπορτα ανοιγμένη διάπλατα.
Είναι επικίνδυνες αυτές οι φωτογραφίες, ανατρεπτικές όπως καθετί ανησυχητικό, διαπεραστικές όπως η δίψα για ζωή, βλάσφημες όπως κάθε πίστη σε οτιδήποτε. Κυρίως, όμως, είναι φωτογραφίες ανδρών και γυναικών που κρατούν αποφασιστικά τη μοίρα τους στα χέρια τους, περήφανα ένοχοι για τα νιάτα τους και για τη λαχτάρα τους για δικαιοσύνη.
Αυτοί που μας λείπουν, δεν έχουν αγάλματα στα πάρκα, αλλά ζουν ακέραιοι στη μνήμη μας. Από αυτούς τους ανθρώπους μάς έχουν μείνει κάποιες φωτογραφίες που δεν θέλουν να είναι αντικείμενα μιας θρηνωδίας.
Αυτό που θέλουν, είναι να τις πάει κανείς στην αυλή του σπιτιού, κι εκεί, τη στιγμή που κάποιος ή κάποια θα πει: «Τι λέτε; Πίνουμε κάνα μάτε;» και τα βλέμματα να αρχίσουν να ψάχνονται μέσα στη γλυκιά και σιωπηρή συνεννόηση των δικαίων, εκείνες κι εκείνοι, αυτοί που τόσο μας λείπουν, θα βγουν από την εικόνα τους και θα υψωθούν στην υπέρμετρη των συνωμοσιών, στη θεμελιώδη συνωμοσία κατά του ψεύδους που επιχειρεί να διαγράψει το παρελθόν με χρηματισμούς.
Ας μάθουμε να ζούμε μ’ αυτούς που μας λείπουν, επειδή αποτελούν κομμάτι μας, επειδή ξέρουμε γιατί μας λείπουν, κι επειδή την απουσία τους την αναπληρώνουμε με καμάρι”.
Ετοιμάζοντας το δικό του χαΐρι, το φεστιβάλ που θα γίνει και φέτος στη μνήμη του στην ΘΥΡΑ 3 τον ερχόμενο Οκτώβρη και γεμίζοντας με καμάρι βλέποντας μερικές από τις φωτογραφίες του, μπορούμε να αντιληφθούμε το γιατί τελικά άνθρωποι σαν τον Νίκο ανήκουν, με έναν ιδιαίτερο τρόπο, στην κατηγορία των ανθρώπων που περιγράφει ο Λουίς Σεπούλβεδα:
Με καμάρι λοιπόν, βάζουμε το “Ça plane pour moi”, το “We are the league” και το “Blitzkrieg Bop”, όλα τα χαΐρια του, όλα τα χαΐρια μας και με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, ετοιμαζόμαστε να φωνάξουμε και πάλι για τον Νίκο τον Κουκ, έναν ζευγά των γηπέδων, των δρόμων και της ζωής που πριν 5 χρόνια, έφυγε από τη ζωή για να μείνει για πάντα μέσα στις ζωές μας:
Κουκ, Κουκ, Κουκ!
ΑΡΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑ SUPER-3